THËLLËZA ( Alectorius graeca)

Përgatiti : Kristo KAURI

Sarandë

Thëllëza ka të drejtën të quhet thëllëza e Aristotelit, se ishte ky i pari që u preokupua seriozisht me thëllëzën greke ( Alectorius graeca), duke na prezantuar dhe momentet private të jetës se saj.

Ai i përshkruan momentet intime në mënyrë poetike: “ Kur mashkulli dhe femra çiftosen duke marrë sqepin dhe… duke tërhequr gjuhën….” Femrat janë shumë të ndjeshme në dashuri, të qëndrushme, shumë xheloze për mashkullin e tyre, dhe shkojnë deri në braktisjen e folesë me vezë, kur shikojnë se mashkulli është i impenjuar me ndonjë tjetër rivale. …

Malet janë strehimi i saj dhe atje e nderton folene e saj. Eshte nje shpend krenar nuk i pelqen që këmbezat e saj te bukura dhe të shpejta të bëhen me baltë. Prandaj ajo preferon malet e larta të përqafuara nga dielli dhe kurrë baltovinat. Merr nga bukuria e këtyre maleve, por i zbukuron dhe i hijeshon edhe kjo me prezencën dhe kengen e saj. Sa bukur e përshkruan Oscar Brunocardi :

“ Mali e autorizoi atë të pasurojë puplat e saj me ngjyrat nga më të gjalla dhe delikate, duke kryqëzuar të bardhën e hirtë, tamam si lulja më e bukur e alpeve “Ylli alpin”, me ngjyrën e kuqe të gjakut, pastaj ajo për hesap të vet është zbukuruar akoma, duke vendosur ngjyren e kuqe të këmbëzat e saj për të trembur nepërkën nëpër shkëmbenjtë ku ka banesën……..

..Dhe nëqoftëse zëri i saj, kënga e saj, ka tingullin e rrasave të gurit, nuk është për fajin e saj, sepse midis shkëmbënjëve ka lindur dhe nga shkëmbënjtë ka mësuar tingujt e parë të këngës së jetës së saj, midis shkëmbenjëve lind, midis tyre jeton dhe midis tyre vdes.”…