KUNDUJT - ORIGJINA, FESTA E ALLIINIT DHE PANAIRET

 -  Kungulli, majat ku ngjitet pesha dhe nuk mbaron kurrë emocioni  -

ngq:  Namik SELMANI

Boston, SHBA

Namik SELMANI

Kungulli ka ardhur nga Amerika. Le ta dinë kopësharët e gjithë krahinave, kombeve që kultivojnë kungullin se ai është fruti që në kohët e sotme ai shomsqëron festën e Halluinit në Amerikë 

Është festa që prej vitesh ka “pushtuar” Shqipërinë dhe Evropën . Evropën dhe botën.Festa që buron qindra vite më parë e që ka një lindje mitike. 

Ju miq ju nikoqire që gatuani byrekun e kungull në shtëpitë tuaja, në restorantet e Veriut e të Jugut dhe që thoni se ai është një prodhim tradicional shqiptar mësoni pak për “ biografinë” e tij amerikane.

Sot në çdo shtëpi amerikane, në rrugë, në lolake në marketet luksoze gjen atë Kungullin Mbretin e tetprit kur është festa e Halliinit Në marketet ushqimore ato të shfaqen që në sheshet e tyre të mbuluara me gjethet e vjeshtës amerikane. Me përmasat nga më të ndryshmet. Që nga ato kungujt e vegjël ngjyra-ngjyra që nisin nga 1 dollar. Me forma të ndryshme 

Ishte koha e largët. Ishte Koha e Keltëve irlandezë që më vonë do të shkonin në Amerikë

Në shekullin XIX irlandezët e dërguan në Amerikë duke e bërë atë si njësim i një feste që po bëhej pak nga pak dhe mjaft popullore po dhe që diçka ndryshoi nga filesat e tij.

Ç’thotë miti do thoni ju? Një rebel që quhej Xhek kishte qenë mëkatar gjithë jetën para pasjetës së tij. 

E vendi i tij ishte ferri

Atë duhet ta ndëshkonte djalli në një mënyrë mjaft origjinale.

PO djalli si djalli. Mendonte mbrapsht 

E ktheu mbrapsht

-Jo nuk do të shkosh në ferr, - i tha

Kishte menduar një gjë tjetër Djalli 

I dha një thëngjill një copë qymyri të digjej gjatë rrugës. Një rrugë e gjatë drejt mëkatit të ri, drejt ndëshimit. 

Ai përdori në atë kohë zgjuarësinë e një mëkatari. E vendosi thëngjillin në një rrepë të madhe 

U nis drejt drejt një udhëtimi të pafund.

Askush nuk e pranonte të futej në Mbretërinë e të Vdekurve.

Për njerëzit ishte më se e qartë që rrepa me qymyrin u fuste tmerrin të gjitha shpirtrave të këqinj. 

Kështu amerikanët e përdoren kungullin në vend të rrepës, ai mbeti shenja dalluese e Halluinit Sepse ata që e njohin thelbin e festës së Halluinit është dëbimi i shpirtërave të këqinj nga jeta e secilit e nga gjithë bota.

2 

Le të vijmë te kungulli 

Të gjithë panairet e prodhimeve në Amërikë e kanë të pranishëm dhe kungullin si artikull bujqësor dhe pkesë të garës që përfshin një koninet po që është po kaq i pranishëm dhe në Evropë.

Janë bërë deri tani 51 Festivale të Kungullit më të madh në peshë në Amerikë

Dhe ndodh çudia. Çdo vit pe sha e kungullit fitues rritet me 10, 12 kg më shumë 

Duke vëzhguar nga afar një Panari të produkteve bujqësore për herë të parë pashë një garë të tillë në shtetin e Masacesit pata disa viteve. Kungulli që shikoja atë ditë kishte peshën 1650 paund ose mbi 700 kg 

E prekja e nuk besoja se ishte e vërtetë. Kungujt që kisha parë deri atëherë më dukeshin si milingona para tij. 

Ia tregoja miqve dhe ata më shumë se unë jetonmin befasinë

Në edicionin e 51-të fermeri Travis Gjenger fitoi vendin e parë me kungullin që peshonte 1226 kg 

Dhe ishte po ky fermer që në vitin 2023 fitoi sërish vendin e parë kësaj radhe me peshën 1247 kg

Për këtë çmim ai u vlerësua me një shumë prej 30 000 dollarësh . Premtimi tij ishte se do ta rriste peshën edhe më shumë vitin e ardhshëm.

Në Itali më 2021 39-vjeçari Stefani Cutrupi me kungullin e tij prej 1226 atë vit thyente rekordin botërore, po më 2023 sërish garën e fituan amerikanët.

Ku do shkojë fundi? Nuk e dimë.

 

Në Belgjikë njerëzit kanë gjetur mënyrën më të mirë të argëtimit me kunguj të mëdhenj që i presin në mes ku mund të rrijë një neri mjafft lirshëm madje dhe të vozisë në lumë Me këto bëjë si varka-kungull e me ato përballojnë valët e kapiriçot e lumit.

Eh, çfantazi ka njeriu!

Pesha që rritet në një garë të fortë botërore, emocioni që kemi përballë forcës dhe ambicies njerëzore të dashurisë për punën dhe emocionet interesante që përcjell festa e Halluinit është një nga ngjyrat më të bukura që ka jeta jonë. Sa bukur të kishim edhe më shumë ngjarje të tilla, përballe lajmeve për luftra për raketa, djegie shkollash, toka të etura për ujë, lajme tërmetesh, sëmundjesh botërore, shtetarë të korruptuar, braktisje shkollash, vdekje që vijnë prej kancerit, emigrantë që llokoçiten në ujërat e Mesdheut!

Sa bukur!

Boston 16 tetor 2024

Titilli nga bb

DY VJET PA MITROPOLIT ILIA KETRIN

– Në këtë ditë grupimi i grave “Bijat e Shën Trinisë” mblodhën donacione për t’ja dërguar mensës së të varfërve në Mitropolinë e Korçës. 

 

nga Fuat MEMELLI

BOSTON, MA - SHBA

E diela e datës 6 tetor, ishte një ditë e veçantë për besimtarët e kishës Shën Trinia në Boston. Krahas ritualit të zakonshëm fetar, u përkujtua edhe Hirësia e ti, Mitropolit lia Ketri, me rastin e dy vjetorit të ndarjes së tij nga jeta. Krahas kishave të tjera si ajo e Shën Kollit në Chicago, etj, ai ka shërbyer për vite me radhë në kishën Shën Trinia në Boston, e cila ishte bërë si shtëpia e dytë e tij.

Kujtimet për Ilia Ketrin  shpalosi në fund të meshës peshkopi Theofan Koja. Ndër të tjera ai vlerësoi njohuritë e tij të thella teologjike, përkushtimin ndaj fesë, humorin dhe të qeshurën e tij “ngjitëse”etj. 

Më gjerësisht për figurën e Mitropolit Ilia Ketri, u fol në pjesën e dytë në hollin e kishës. Alba Profi, një ndër veprimtaret e grupimit të grave “Bijat e Shën Trinisë” ftoi pjesëmarrësit të shohin një videomontazh kushtuar Hirësi Ilias. Ishin fragmente të bukura kujtimesh nga jeta e tij, një pjesë e mirë nga të cilët ishin me besimtarët e kishës  Shën Trinia ku shërbeu për vite me radhë.

Me këtë rast gratë e grupimit “Bijat e Kishës së Shën Trinisë” kishin organizuar një drekë të veçantë në kujtim të tij dhe mblodhën donacione për t’ja dërguar mensës së të varfërve në Mitropolinë e Korçës. Kryetarja e këtij grupimi, Doriana Andrea  na tha: “Në këtë përvjetor të Hirësi Ilias, menduam të japim një kontribut për njerëzit në nevojë të mencës së të varfërve në Mitropolinë e qytetit të Korçës. Zgjodhëm këtë qytet, pasi ai ishte shumë i lidhur më Korçën. Siç ka thënë Nënë Terëza “ne nuk mund të bëjmë dot gjëra të mëdha, por mund të bëjmë gjëra të vogla me dashuri të madhe.”

Në këtë përvjetor të ndarjes nga jeta të Mitropolit Ilia Ketrit morëm disa mendime nga besimtarët për figurën e tij.

Gjergji Nini na tha:” Hirësi Ilian e kishim si baba të dytë. Ishte i kudondodhur në gëzimet dhe hidhërimet e besimtarëve. Largimi i tij nga jeta, na ka lënë një boshllëk të madh.”

Bruna Shosho:” Kam shumë kujtime me Hirësi Ilian. Ai më ka martuar fëmijët. Ishte njeri babaxhan, me zemër ta madhe. Nuk do ta harroj sa të jem gjallë.”

Sterjo Shkdrani:” Ai të jepte dashuri, të jepte këshilla për jetën, për punën. Ishte i thjeshtë dhe i dashur me të gjithë.”

Elena Vjero:” Mitropolit Ilia do të kujtohet gjithmonë për shpir tin e tij paqësor, për veprën që la pas.”

 

Botoi gazeta "ILLYRIA"

LAMTUMIRË MIKU IM I SHTRENJTË SEFEDIN BRAHO!

nga: Ylli AASLLANI 

Tiranë

 

Atëhere tek fushë e vjetër isha fëmijë i vogël, kur të pashë që hyre 16 vjeç në lojë për herë të parë me skuadrën tonë të zemrës Luftëtarin!

Që nga ai çast i fitove njëheresh zemrat e gjithë gjirokastriteve dhe u bëre idhulli tyre i përjetshëm, sikurse sot po i lëndon aq shumë me ikjen tënde pa kthim!

 

Fituam me ty gjithçka të bukur nga futbolli, ndaj e ke merituar gjithë dashurinë dhe vlerësimet e vendlindjes! 

 

Gjirokastra do te jetë mirënjohëse për kënaqesine e rrallë që i fale me virtuozitetin dhe talentin e jashtezakonshem! 

 

Në historinë e madhe që krijove do ti kujtoj me mall përherë edhe unë ditet tona të bashkëpunimit, si dhe perkushtimin e qytetarine tënde per ti sherbyer sportit, qytetit dhe miqësisë sonë të sinqertë!

 

Ike i varfër miku im dhe pse na pasurove shpirtin dhe na i çove kokën lart kurdohere, në çdo stadium e fushë te blertë! Një pension të veçantë nuk ta dhanë edhe pse gjithë dashmirësit e kërkuan për ty!

 

Do të na falësh Sefe qe nuk ja dolëm të të rikthenim atë kënaqesi që meritoje nga shteti dhe shoqëria shqiptare..!

Do tju kujtoj sa herë do të kaloj në lagjen punëtore apo tek stadiumi Gjirokastrës, i cili do të dëshiroja të mbante përgjithmonë emrin Sefedin Braho!

 

Do të ishte gjesti më i pakët që mund të kryejmë, për të na dhuruar një nder të madh edhe tani qe nuk je më mes nesh!

Në imazhin dhe kujtesën tonë do të ngelesh përherë talenti ynë i madh dhe futbollisti gjenial më i shpejtë në Shqipëri, sikurse e përshkruajnë këto rreshta!

 

"Sefedin Braho mund të jetë futbollisti më i shpejtë i kampionateve shqiptare ndër vite. Me një start dhe sprint të tillë, rrallë kanë parë pistat dhe fushat e futbollit. Një shpejtësi natyrale, një aftësi që i ka mahnitur të gjithë. Shpejtësi e kombinuar me topin në lëvizje, driblimi, ishin cilësitë që e karakterizonin në individualitetin e tij. Në testime fizike realizonte kohë rekord në garat e distancave të shkurtra, ideale dhe të admirueshme për atlet të nivelit të lartë. Dhe, kur mendon se matjet realizoheshin me kronometër dore, ndoshta koha do të ishte tjetër."

 

Ngushellimet me te thella familjes Braho, miqve dhe dashamirësve të tij të shumtë!

 

Ndritë në paqe shpirti yt fisnik i dashur Sefe!

Shqiperi - Finland 2-0 -- Sefedin Braho i shënon gol Finlandes