Vargje malli për fshatin tim Krinë(vazhdimi).

Vargje Zemre, Vargje Malli për fshatin tim të dashur Krinë 
nga Polo MIHALI

Ta lemë Minon rehat

Dhe dasmat me kaq t’i lemë

Se dua të hedh në kart’

Të tjera, që nuk kam thënë.

Do të shkruaj për dhjetorë

Kur fillojnë dhentë e pjellin

Malet kur mbushen me borë

Një një derrat i therrin.

Muaji kur ikën vjeshta

Me plot lezete ngarkuar

Muaji me shumë festa

Njerzit nga punët lëruar.

Vijnë Krishtlindjet, Viti Ri

Të gjith’ të zënë me punë

Në levizje, ç’do shtëpi

Kush të bëjë diçka më shumë.

Gratë fillojnë me bakllavanë

Byreqet me mish e qepë

Me mish derri, plot tiganë

Dhipëlat si e dinë vetë.

Shën Vasilin në të gdhirë

Grupe-grupe e fastojnë

Të tjerë me raki përpara

Në bixhoz fatin provojnë.

Të mirat dhe begatitë

Që gjenden në këtë fshat

S’jam në gjendje t’i rradhit,

Duhet një dit e një nat.

S’di nga t’ja filloj së pari,

Mbase nga pemët frutore

Plot me to mbushet pazari

Apo nga bletët puntore.

Baçet plot me gjelbërime

Rrethuar nga pemët janë

Midis tyre plot perime

Nga të gjitha llojet kanë.

Më përpara piqet mani

Fiku shengjin dhe qershija

Pjeshka dhe fik laramani

Kumbulla dhe zerdelia.

Për trapez është Rrazakia

Debina, Puleza, Sheshi zi

Me këto bëhet rakia

Vera brusko veseli.

Këto të mira që thamë

Të tjera që nuk kam thënë

Prej qiellit nuke kan rënë

Por me punë, e djers’ janë bërë.

Se dhe të parët tanë

Njerëz të ditur kanë qenë

Me botën marrë e dhënë

Ndaj e begatuan vendë.

Vetëm dëshira s’mjafton

Ta bësh jetën të begatë

Mençuri dhe djers’ kërkon

Si nga burrat dhe nga gratë.

Ja pse s’më ze gjumi mua

Dhe për të veç ëndëroj

Ja pse kaqe shumë dua

Që një ditë atje të shkoj.

Në Kishë të Gjinos të ndalem

Ku prehen të parët tanë

Pranë gjyshit në gjunj të falem

Se nuk e pashë dot gjallë.

Tek gjyshi, dhe në të tjerë

Të gjithë për t’i kujtuar

Lule të malit kam sjellë

Nga një tuf për t’i nderuar.

Varret e gjyshërve në Krinë

Rrugën gjer në fshat t’a ngjitim

Duke ecur dalngadalë

Perkarshi mirë të soditim

Se dua që të nxjerr mallë.

Si njëherë e në një kohë

Do hap portën pa trokitur

Tek shtepia ku kam lerë

Se është lodhur duke pritur.

Dreka përkujtimore në Krinë për mëmë Amalinë
e baba Gaqen, 2004

Atje zemra nga gëzimi

Do filloi të rrafë më shpejt

Do më mbuloi mallëngjimi

Se larguar kam shumë vjet.

Andron mos t’a hajë meraku

Për gostira nuk kam ardhë

Dua të ulem tek oxhaku

Bukë e krypë, zemër të bardhë.

Pa do dal nëpër mëhallë

Ta nis nga Thoma Gërdani

T’i takoj dhe të nxjerr mallë

Gjer në fund tek Peço Jani.

Polua, Katerina, Gaqia(vëllai i Katerinës), 1958

Nga shokë e miq rrethuar

Për të gjthë kam plot urime

Të jenë shëndosh e gëzuar

Siç m’i do kjo zemra ime.

Shokët nuk i kam harruar

Me ta shkova fëmijërinë

Une i dua siç më duan

Ndaj do pi për miqësinë.

Në Tranoshishtë mbi fshatin tonë

Kur vendi ishte në luftë

Pata bërë dy vjet shkollë

Venim zbathur dhe pa bukë !

Dhe atje dua të vete

Se i kam dhënë premtime

Mikut tim, Kënos me bejte

Me duar krahqafë të rrimë.

Kemi shumë për të thënë

Për sot dhe kohën e shkuar

Për ndryshimet që janë bërë

Kemi kohë pa kuvënduar.

Hajdhua e pa përtuar

Ca mezera do na verë

Si nikoqire mbaruar

Shpejt e shpejt ka për t’i bërë.

Duke ngrënë e duke pirë

Raki rrushi, djath kaçupi

Do qëndrojmë gjer në të gdhirë

Gjer sa të na ndrashet truri !

Vali e Ziso Kapurani, Këno Qurku me gruan, Polua me Katerinën.
Tranushishtë, 2010

Për t’u ç’mall’ me shoqërinë

Dhe nga afér per t’i parë

Do marr dhe motrën Marinë

Siç e kemi bërë planë.

Motra Marinë, 1958

Vargjet që kam ndërtuar

Për fshatin dhe për njerëzinë

Nga zemra mua më duall

Për të zbutur pak mërzinë.

Këtu ku sot shkojmë ditët

Në këtë kurbet të vjetër

Kujtimet më gjallërojnë

Më duket se më shtojnë jetën.

Kam mbi dhjetë vjet larguar

I ndarë nga njerëzia

Nga Vatani im mërguar

Nga fshati, nga shoqëria.

Sot besoj ç’ka kesh dëgjuar

Qysh kur ne fëmijë ishim

Për kurbetin e mallkuar

Por provuar nuk e kishim.

Me sa duket ishte shkruar

Të vija këtu dhe unë

Ku babai ka jetuar

Pesëdhjetë vjet a më shumë.

Unë me zonjën Katerinë

Shpesh e kemi pleqëruar

Që këtu gjatë të mos rrimë

Dhe kaq shmë kemi duruar.

Ndaj shpresojmë se do vijë dita

Të kthehemi në Atdhe

Se këtu nuk ngryset jeta

Pleqërinë ta bëjmë atje

Tufa e dekeve mbi fshatin Krinë-pronar Vangjel Neti, 
kushëriri i Polos

Fund

SHENIM: Themelet e kësaj poezie jane hedhur qysh ne pranveren e vitit 1995. Me von eshte riparë dhe janë bërë shume shtesa deri në Janar, 2005. E gjithe kjo per miqtë e zemrës dhe dhe pasardhësit.